Wpływ czynników środowiska i odmiany na wielkość i jakość plonu nasion rzepaku ozimego uprawianego na Dolnym Śląsku

Współczesna hodowla rzepaku ozimego umożliwia uzyskanie odmian o określonych parametrach jakościowych. Jakość nasion rzepaku przeznaczonych na cele spożywcze, paszowe i niespożywcze jest ciągle doskonalona przez zwiększanie zawartości oleju, związków biologicznie aktywnych (takich jak tokoferole), zmianę składu i proporcji kwasów tłuszczowych oraz dalszą redukcję związków antyżywieniowych. Dotychczasowe badania wpływu wybranych czynników środowiskowych i odmianowych na cechy jakościowe nasion rzepaku ozimego dotyczyły głównie profilu kwasów tłuszczowych, sporadycznie natomiast podejmowano próby oznaczenia zawartości tokoferoli i plastochromanolu-8 w nasionach rzepaku ozimego. Dlatego celowe było określenie reakcji genotypowo-środowiskowej odmian rzepaku ozimego na kształtowanie zawartości najważniejszych związków o charakterze antyoksydacyjnym występujących w nasionach. Celem badań było określenie wpływu czynników środowiska i odmiany na plonowanie rzepaku ozimego, poziom glukozynolanów, nagromadzenie tłuszczu, profil kwasów tłuszczowych oraz zawartość tokoferoli i plastochromanolu-8. Materiał badawczy pochodził z systemu doświadczeń Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego (PDO) prowadzonych na Dolnym Śląsku w latach 2007/2008–2009/2010. Do badań wytypowano trzy odmiany populacyjne: Castille, Casoar, Cadeli i trzy mieszańcowe: Extend F1, Nelson F1, Toccata F1, uprawiane w sześciu różnych środowiskach Dolnego Śląska