Znikam. Zaburzenia odżywiania dzieci i młodzieży

Czułem, że jestem za gruby. Moi ówcześni koledzy byli bardzo chudzi i to zakrzywiało mi perspektywę. Ich sylwetki może i nie były idealne, a ciałom daleko było do zdrowia – to nie miało dla mnie znaczenia. Na tyle jednak wpływało na obraz siebie, jaki miałem w głowie, że wolałbym być skrajnie chudy niż taki, jaki byłem naprawdę. (BENIAMIN)

Zaczęło się siedem lat temu, czyli w tym samym momencie, w którym wyprowadził się tata. Miałam dziesięć lat. Mama była w wielkiej depresji i żeby sobie pomóc, cały czas chodziła na spacery z psem, więc w zasadzie nie było jej w domu. Ważyła wtedy czterdzieści kilogramów. To było straszne.
(KLARA)
Większość osób wyobraża sobie anorektyczki jako wychudzone dziewczyny, którym wszędzie widać kości. Ja kompletnie nie widziałam siebie w ten sposób, więc ta diagnoza była dla mnie naprawdę dziwna.
(LENKA)


Zaburzenia odżywiania dzieci i młodzieży to ogromny, bardzo skomplikowany problem. Czym właściwie są? Jak im przeciwdziałać?
I co robić, żeby wypracować u dziecka dobre wzorce postrzegania jedzenia oraz ciała? A co, jeśli dziecko zachorowało?

Ta książka to skarbnica wiedzy nie tylko o chorobach, takich jak pica, ARFID, zespół przeżuwania oraz anoreksja, bulimia czy zaburzenie z napadami objadania się.

To przede wszystkim lektura pomocna dla tych, którzy nie wiedzą, co robić, do kogo udać się po pomoc, na co się nastawić. Dowiesz się z niej, jakie są fazy reagowania na chorobę (reakcje rodziców) i dlaczego potrzebna jest terapia dziecka, rodzinna oraz własna. Uświadomisz sobie, że chłopcy też chorują, poznasz historie młodych ludzi i ich rodzin, pokazujące, jak różne oblicza mają wszystkie te choroby.

Katarzyna Błażejewska-Stuhr (dietetyczka kliniczna i psychodietetyczka) i Agata Ziemnicka (psycholożka kliniczna i dietetyczka) rzetelnie i z wielką empatią prezentują ogromną wiedzę zarówno naukową, jak i wynikającą z osobistych kontaktów z pacjentami.

Uświadamiają, uczą, radzą, co robić, gdy mamy problem. Pokazują, jak budować zdrową relację z jedzeniem oraz ciałem (zarówno u dziecka, jak i u siebie).