Metody diagnostyczne wykorzystywane w programowaniu fizjoterapii

PRZEDMOWA 5
ROZDZIAŁ 1. Elektromiografia i mechanomiografia jako metody oceny właściwości fizjologicznych mięśni w programowaniu fizjoterapii (Katarzyna Kisiel-Sajewicz) 7
1. Badania neurofizjologicznych podstaw ruchu w programowaniu fizjoterapii 7
2. Badania elektromiograficzne 8
2.1. Konwencjonalna elektromiografia igłowa 9
2.1.1. Sygnał EMG rejestrowany w spoczynku 9
2.1.2. Potencjał czynnościowy jednostki ruchowej jako podstawowy przedmiot oceny EMG 12
2.2. Elektromiografia powierzchniowa 14
2.2.1. Elektromiografia powierzchniowa w ocenie strategii aktywacji jednostek motorycznych 17
2.3. Elektromiografia powierzchniowa wysokiej rozdzielczości (HdEMG) 20
2.4. Elektroneurografia 21
3. Mechanomiografia 22
3.1. Mechanomiografia jako metoda do oceny strategii aktywacji jednostek motorycznych 24
3.2. Zastosowanie kliniczne mechanomiografii 25
Bibliografia 27
ROZDZIAŁ 2. Badania termowizyjne w programowaniu fizjoterapii (Agnieszka Dębiec-Bąk) 31
1. Wprowadzenie 31
2. Kamery termowizyjne i metodologia badań termowizyjnych w biomedycynie 31
3. Mechanizmy regulacji temperatury ciała człowieka, 34
4. Metoda termowizyjna w programowaniu aktywności fizycznej w procesie fizjoterapii u osób z zespołem Downa 36
5. Metoda termowizyjna w programowaniu i monitorowaniu zabiegów krioterapeutycznych 40
6. Zastosowanie metody termowizyjnej w programowaniu fizjoterapii obrzęku chłonnego 42
Bibliografia, 43
ROZDZIAŁ 3. Wydolność tlenowa, jej ocena i zastosowanie w programowaniu fizjoterapii (Anna Jaskólska) 47
1. Wprowadzenie 47
2. Wydolność fizyczna 47
3. Odtwarzanie adenozynotrifosforanu jako sposób pozyskiwania energii 48
4. Znaczenie wydolności tlenowej w wykonywaniu wysiłków długotrwałych 50
5. Maksymalny pobór tlenu jako najlepsze kryterium w ocenie wydolności fizycznej 50
6. Testy pośrednie do określania maksymalnego poboru tlenu z wykorzystaniem wysiłku submaksymalnego 54
7. Próg przemian beztlenowych w przewidywaniu wyniku sportowego w wysiłkach długotrwałych 55
8. Moc krytyczna jako wskaźnik zdolności do wykonywania długotrwałego wysiłku 56
9. Testy stosowane w warunkach terenowych do oceny wydolności tlenowej 57
10. Określanie wydolności tlenowej w programowaniu fizjoterapii 57
11. Podsumowanie 58
Bibliografia 67
ROZDZIAŁ 4. Programowanie fizjoterapii na podstawie mocy beztlenowej i wydolności beztlenowej u osób z niepełnosprawnością ruchową (Artur Jaskólski) 73
1. Wprowadzenie 73
2. Wysiłki beztlenowe – krótkie i bardzo intensywne 75
3. Wysiłki trwające do 10 sekund 76
4. Wysiłki trwających dłużej niż 10 sekund 76
5. Testy wysiłkowe wykorzystywane do oceny mocy i wydolności beztlenowej 77
6. Test Wingate – najczęściej stosowany test do określania mocy i wydolności beztlenowej 79
7. Powtarzalność testu Wingate 80
8. Zróżnicowany dobór obciążenia dla kończyn dolnych i górnych w teście Wingate 81
9. Wyniki testu Wingate wykonywanego kończynami dolnymi 84
10. Wyniki testu Wingate wykonywanego kończynami górnymi 86
11. Test Wingate w określaniu zmian mocy i wydolności beztlenowej jako efektu treningu 89
12. Modyfikacje testu Wingate 90
13. Test Wingate wykonywany przez dzieci 91
14. Wyniki testu Wingate a ocena funkcjonalna 92
15. Testy terenowe do określania wydolności beztlenowej 93
16. Wpływ wydolności tlenowej na wyniki w testach mocy i wydolności beztlenowej 94
17. Test zależności siła–prędkość 96
18. Znaczenie siły podczas wykonywania czynności dnia codziennego 97
19. Pomiar wydolności tlenowej i beztlenowej w niektórych dyscyplinach sportowych 98
20. Podsumowanie 98
Bibliografia 99
Wykaz skrótów i symboli 107
Summary 109