Ocena związku wybranych uwarunkowań psychospołecznych z nasileniem duszności u dorosłych chorych na astmę

Niejednokrotnie donoszono o występowaniu zaburzeń psychiatrycznych u astmatyków. Rozpoznawano głównie zaburzenia lękowe oraz zespoły depresyjne. Grupa zaburzeń psychopatologicznych i osobowościowych u astmatyków wydaje się być nierzadko odpowiedzialna za brak jednoznacznego związku pomiędzy wynikami badań czynnościowych układu oddechowego a nasileniem duszności. Silne emocje mogą być czynnikiem wyzwalającym zaostrzenia astmy, przede wszystkim poprzez gwałtowny śmiech, płacz, gniew lub strach, które poprzez hiperwentylację i hipokapnię potrafią indukować skurzcz oskrzeli. Podobnie działać mogą napady paniki. Objawy astmy mają charakter zmienny. Duszność, obok świszczącego oddechu i uczucia ściskania w klatce piersiowej, należy do głównych objawów zaostrzeń choroby. Nasilenie odczucia duszności jest dość słabo skorelowane ze stopniem obturacji oskrzeli; jej percepcja zaś wydaje się być uwarunkowana indywidualnie i wieloczynnikowo. Badanie tych uwarunkowań stało się głównym celem prezentowanych badań własnych.