Psychologia w naukach medycznych V

Ma­my przy­jem­ność prze­ka­zać na Pań­stwa rę­ce ko­lej­ną – pią­tą już – część „Psy­cho­lo­gii w na­ukach me­dycz­ny­ch”. Za­in­te­re­so­wa­nie pra­cow­ni­ków na­uki i stu­den­tów kie­run­ków me­dycz­nych za­gad­nie­nia­mi psy­cho­lo­gicz­ny­mi do­ty­czą­cy­mi za­rów­no zdro­wia, jak i cho­ro­by, skła­nia do re­flek­sji nad po­trze­bą dzie­le­nia się istot­ny­mi in­for­ma­cja­mi, prze­my­śle­nia­mi, stu­dia­mi li­te­ra­tu­ro­wy­mi oraz wy­ni­ka­mi ba­dań na ten te­mat. By­ło to bez­po­śred­nią przy­czy­ną do pod­ję­cia się re­dak­cji ca­łej se­rii. Pierw­sza część mo­no­gra­fii uka­za­ła się w 2010 ro­ku, dru­ga w 2012, trze­cia w 2015, a czwar­ta w 2018 ro­ku. Ro­la czyn­ni­ków psy­cho­lo­gicz­nych w pra­cy z pa­cjen­tem, w le­cze­niu i w sa­mym kon­tak­cie z nim jest tak zna­czą­ca, że po­dej­mo­wa­nie ko­lej­nych za­gad­nień wy­da­je się być istot­ne, je­śli nie ko­niecz­ne. Adre­sa­ta­mi pre­zen­to­wa­nej pu­bli­ka­cji są stu­den­ci kie­run­ków me­dycz­nych oraz pra­cow­ni­cy opie­ki zdro­wot­nej, jed­na­ko­woż ce­lo­wa wie­lo­aspek­to­wość prze­ka­zu po­zwa­la ży­wić na­dzie­ję, że za­in­te­re­su­je ona rów­nież i oso­by nie­zwią­za­ne z me­dy­cy­ną. Za­ło­że­niem re­dak­to­rów jest to, aże­by za­in­te­re­so­wać po­ru­sza­ny­mi za­gad­nie­nia­mi rów­nież przed­sta­wi­cie­li in­nych pro­fe­sji, w tym psy­cho­lo­gów. Ce­lem ca­łe­go cy­klu jest przede wszyst­kim po­sze­rze­nie kom­pe­ten­cji osób o wy­kształ­ce­niu me­dycz­nym o ob­sza­ry zwią­za­ne z bu­do­wa­niem do­brej re­la­cji z pa­cjen­tem, jak rów­nież przy­go­to­wa­nie pra­cow­ni­ków służ­by zdro­wia do sku­tecz­ne­go ra­dze­nia so­bie ze stre­sem, ne­ga­tyw­ny­mi emo­cja­mi i trud­ny­mi roz­mo­wa­mi w pra­cy za­rów­no z pa­cjen­tem, jak i z je­go ro­dzi­ną. Wie­dza na te­mat ro­li czyn­ni­ków psy­cho­lo­gicz­nych mo­że być rów­nież istot­na z ra­cji prze­wi­dy­wa­nia róż­ne­go ro­dza­ju trud­no­ści, któ­re kli­ni­cy­ści mo­gą na­po­tkać w pra­cy, co z ko­lei mo­że ob­ni­żyć stres za­wo­do­wy, prze­ciw­dzia­łać zja­wi­sku wy­pa­le­nia oraz wy­po­sa­żyć ich w na­rzę­dzia i umie­jęt­no­ści po­moc­ne w za­cho­wa­niu wła­sne­go do­bro­sta­nu oraz utrzy­my­wa­nia wy­so­kie­go po­zio­mu mo­ty­wa­cji.