Podręczny zielnik średniowiecznego muzułmanina. Księga dziwów stworzenia i cudów istnienia Al-Qazwiniego (XIII wiek) oraz zawarte w niej nazewnictwo i opisy roślin użytkowych, tom I.

W XIII wieku piśmiennictwo muzułmańskie, z nielicznymi wyjątkami, straciło już swoją pierwotną oryginalność i świeżość. Uczeni coraz częściej zajmowali się zbieraniem w jedną całość i kodyfikowaniem dorobku naukowego poprzedników tworzących między IX a XI stuleciem. Na szczególną uwagę zasługuje bujny rozwój wszelkiego rodzaju encyklopedii, wśród których kosmografie zajmują poczesne miejsce. Za najwybitniejszego kosmografa muzułmańskiego uznaje się powszechnie Zakariję Ibn Muhammada Ibn Mahmuda Al-Qazwiniego, autora Księgi dziwów stworzenia i cudów istnienia, który jedną z części swojej encyklopedii poświęcił opisowi roślin użytkowych. Niniejsza praca ma na celu identyfikację opisanych taksonów oraz zobrazowanie stanu wiedzy botanicznej dostępnej przeciętnemu średniowiecznemu czytelnikowi arabskiemu. Zawiera także wszystkie funkcjonujące obecnie lub w przeszłości nazwy synonimiczne w języku arabskim.