Fuzja sztuk i horyzontów Arystotelesowski paradygmat opery

Wstęp: Subtilitas applicandi, czyli fuzja sztuk i horyzontów 9
Część I 17
1. Rękojmia Arystotelesa. Paradoks dramatu w medium teatru 17
2. Teatr operowy jako fuzja sztuk. Librettologiczna perspektywa badań 34
Wprowadzenie 34
Przenikliwość Diderota 40
Librettologia i stan badań 43
Nieciągłość czasowa a struktura libretta 46
Paradygmatyczna dominanta 48
Architektonika dzieła 51
Konkluzja 54
Glosa o rodowodzie epickiego dystansu 57
Epicki dystans a kontekst odbiorczy 58
W poszukiwaniu narratora – dystans jako immanentna cecha libretta 61
Kilka słów o arii i kategorii dystansu 64
Coda 66
Część II 69
1. Źródła operowego paradygmatu 69
Długie trwanie opery 69
Różnorodność dróg 73
W stronę operowego paradygmatu 81
Projektowanie matrycy. Wizjonerzy: Bardi i Galilei 86
Świadomość formy. Pionierzy: Rinuccini – Peri – Caccini 93
Opera jako fuzja sztuk. Pierwsza definicja Marco da Gagliano 100
Zamiast konkluzji. Rozszerzenia i kontynuacje modelu 104
Rękojmia Arystotelesa. Ars poetica operowego paradygmatu 114
2. Ars poetica, czyli fuzja horyzontów 126
Arystotelesowski status dramatu a relacje słowno-muzyczne 126
Kontekst arkadyjski – dramat pasterski i tragikomedia 136
Weinberg i paradoksy – renesansowa recepcja Poetyki Arystotelesa 151
Akademicy florenccy – alteracje paradygmatu 165
Redefinicje i reinterpretacje, czyli przyjemność mimesis 175
I. Robortello i kategoria representatio 176
II. Piccolomini i kategoria piacer obliquo 179
III. Tasso i varietas naśladowania 181
IV. Patrizi – mimesis, poiesis i meraviglia 184
Podsumowanie 199
3. Cudowność jako cecha operowego paradygmatu 202
Wprowadzenie 202
Tradycja antyczna i renesansowe konteksty 204
Wymiar estetyczno-kulturowy 216
Konkluzja 221
Glosa o cudowności: teatralne efekty, muzyczne afekty 227
Część III 233
1. Wzniosłe filiacje opery i wzniosłości 233
Teatr operowy w zwierciadle estetyki wzniosłości – fuzja sztuk i horyzontów 233
Ricoeur i jego koncepcja mimesis wobec operowej wzniosłości 240
Adorno i wzniosłość III stopnia 246
2. Hybris operowej przyjemności 257
Teatralność jako medium 257
Raz jeszcze o mimesis według Ricoeura 259
Hybris estetyzacji, czyli o lieto fine 264
3. Arystotelesowski paradygmat opery, czyli rehabilitacja alegorii 276
Wprowadzenie. Alegoryczna przewrotność Traviaty 276
Alegoria i opera 281
Alegoria i symbol w sztuce XIX wieku 283
Eksplikacja alegorycznych sensów w Traviacie 289
Zakończenie 298
Bibliografia 302
Nota bibliograficzna 319
Indeks nazwisk 320
Summary (The fusion of art and perspectives. Aristotelian paradigms in opera) 329