Przyjaźń w świetle etyki Arystotelesa

Wstęp 7
Wprowadzenie 15
1. Zagadnienie homonimiczności 25
2. Powody lubienia w przyjaźni 39
2.1. Klasyfikacja przyjemności 44
2.2. Przyjemność w sensie tego, co ukazuje się jako dobro 53
2.3. Przyjemność jako poruszenie i jako aktywność 55
2.3.1. Fragment 1048b18–35 Metafizyki 58
2.3.2. Definicja ruchu (kinēsis) 63
2.3.3. Aktywność nieautoteliczna (atelēs energeia) i aktywność całkowita (haplōs energeia) 66
2.4. Przyjemność jako czynnik wychowawczy i kryteriologiczny 69
2.4.1. Charakter (ēthos) 72
2.4.2. Cnota etyczna (ēthikē aretē) 80
2.4.3. Mądrość praktyczna (phronēsis) 113
2.4.4. Cnota miarodajna (kyria aretē; 6.13 EN) = szlachetność (kalokagathia; 8.3 EE) 132
2.5. Przyjemność a dobro w 6.11–14 EE = 7.11–14 EN 138
2.5.1. Argumentacja Platona 140
2.5.2. Arystotelesa krytyka głównych poglądów na temat przyjemności 148
2.6. Powody lubienia – czteroetapowe rozumowanie w 1235b18–1236a15 EE 160
2.6.1. Krok pierwszy – zarysowanie problemu 160
2.6.2. Krok drugi – rozróżnienie na to, co dobre lub przyjemne, i to, co ukazuje się jako dobre lub przyjemne 161
2.6.3. Krok trzeci – rozróżnienie na to, co całkowicie dobre lub przyjemne, i to, co dobre lub przyjemne dla kogoś 165
2.6.4. Krok czwarty – charakterystyka powodów lubienia 175
2.7. Związek pomiędzy trzema typami przyjaźni w EE 191
3. Warunki i cechy przyjaźni 205
3.1. Warunki przyjaźni – fragment 1155b27–1156a10 EN 206
3.2. Charakterystyka wyróżników „według siebie samych” (kath’hautous) i „z powodu siebie samych” (di’hautous) w relacji interpresonalnej 230
3.3. Związek pomiędzy trzema typami przyjaźni w EN 239
3.4. Charakterystyka oznak przyjaźni (ta philika) na podstawie wyróżników„według siebie samego” (kath’hauton) i „z powodu siebie samego” (di’hauton) 249
4. Przyjaciel jako „inny sam” 271
4.1. Przyjaciel jest innym samym – wstępne ustalenia 272
4.2. Racja i cel lubienia w przypadku przyjaciela jako innego samego 274
4.3. Rola przyjaciela, który jest innym samym 275
4.4. Prokreacyjna interpretacja formuły „przyjaciel to inny sam” 279
4.4.1. Relacje rodzic–dziecko – wytwórca–wytwór 280
4.4.2. Relacje dobroczyńca–obdarowany – wytwórca–wytwór 285
4.4.3. Prokreacyjna rola przyjaciela w stosunku do przyjaciela 289
4.5. Niepodobieństwo relacji dobroczyńca–obdarowany do relacji wytwórca–wytwór z perspektywy charakterystyki działania praktycznego (praxis) i działania wytwórczego(poiēsis) 291
4.6. Charakterystyka działania dobroczynnego w przyjaźni 299
5. Przyjaźń intrapersonalna 307
5.1. Argument z „porównania” 307
5.2. Argument z „harmonii duszy” 308
5.3. Typy lubienia siebie 313
6. Przyjaźń i samowystarczalność 327
6.1. Argument „z oglądalności działań przyjaciela” 332
6.2. Argument „ze współspostrzegania” 336
6.3. Argument „z poznawalności siebie samego” 341
Zakończenie 345
Bibliografia 349
Glosarium 355
Summary 359