Tomasz z Akwinu. Wykład Listu do Tytusa

Edycja – Piotr Roszak, Enrique Alarcón Redakcja – Piotr Roszak, Jagoda Marszałek „List do Tytusa jest specyficzny, został napisany do biskupa i pasterza Kościoła. Komentarz Akwinaty w pełni odzwierciedla ten fakt. Widząc w postaci Tytusa paterfamilias, czyli „ojca rodziny”, „zarządcy i gospodarza”, wyszukuje w Piśmie Świętym takie teksty, które będą mówiły i wyjaśniały praktyczną naturę tej posługi. Tradycyjnie w żydowskiej rodzinie wszystko zależało od ojca. To on zabiegał o dom, który nie był tylko małą społecznością kilku osób, ale większym klanem, do którego należeli bezpośredni domownicy, dzieci i krewni, także dalsi, wraz ze służącymi i niewolnikami. Jego zadaniem było zabieganie o środki na utrzymanie całej tej społeczności, a osobną odpowiedzialnością, którą był obarczony, była kwestia religijnego wychowania i całej „kultury” domu. Po prostu to on decydował o podstawowych sprawach rodziny, niezależnie od wieku domowników. Gdzie czerpać wzorce dla takiego postępowania? Już sam św. Paweł, pisząc o zadaniach Tytusa, czerpie obficie z dydaktycznych wskazań starotestamentalnych, przede wszystkim ksiąg mądrościowych. Teksty te nie są czymś przebrzmiałym, nawet jeżeli ich charakter i kontekst społecznych relacji był inny. Także dla św. Tomasza Pismo Święte jest tekstem natchnionym, wymaga interpretacji, nie jednak ich wykluczenia”. Ze wstępu ks. prof. Mirosława Mroza