Wy Mnie nazywacie "Nauczycielem" i "Panem" i dobrze mówicie (J 13, 13). Wychowanie w tradycji biblijnej późnożydowskiej i wczesnochrześcijańskiej

Zbiór tekstów zamieszczonych w tej książce skupia uwagę na wychowaniu inspirowanym tradycją biblijną, późnożydowską i wczesnochrześcijańską. Nie trzeba uzasadniać znaczenia podjętej tematyki dla życia chrześcijańskiego, gdyż powszechnie wiadomo, że chrześcijaństwo kładzie duży nacisk na wychowanie człowieka według zasad swej wiary. Do naczelnych wartości chrześcijańskich, które są u podstaw wychowania w duchu nauczania i świadectwa Jezusa Chrystusa, należy miłość pokorna, służebna, bezinteresowna, wszechogarniająca, obejmująca także nieprzyjaciół. Św. Paweł nie wahał się napisać: „gdybym miłości nie miał, byłbym niczym" (1 Kor 13, 2). W zakończeniu zaś swego hymnu o miłości stwierdza: „Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy: największa z nich [jednak] jest miłość" (1 Kor 13, 13). Tytuł książki odsyła do tej wartości w perspektywie końcowych przemówień Chrystusa podczas Ostatniej Wieczerzy: „Wy Mnie nazywacie «Nauczycielem» i «Panem» i dobrze mówicie" ( J 13, 13). Czwarty ewangelista zawarł te przemówienia w rozdziałach od 13 do 17 swojej ewangelii. Słowa, które tam padają, mają wyjątkowe znaczenie, gdyż są niejako wyrazem ostatniej woli Jezusa wobec Jego uczniów. Mają one zatem charakter duchowego testamentu. Podkreśla to wprowadzenie ewangelisty do mów pożegnalnych: „Było to przed Świętem Paschy. Jezus wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca— 151 —, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował" ( J 13, 1).