CZŁOWIEK – SPOŁECZEŃSTWO – PAŃSTWO W SYTUACJACH KRYZYSU t.2.

Współczesne środowisko bezpieczeństwa charakteryzuje się dynamiką oraz złożonością, które obserwuje się, a także doświadcza, w różnym wymiarze, od jednostkowego, przez narodowy aż do wymiaru globalnego. Wpływ na to ma w dużym stopniu postęp cywilizacyjny, którego efektem są takie zjawiska i procesy, jak rozwój w dziedzinie techniki oraz informatyki, globalizacja, wzrost liczby ludności i tempa urbanizacji, a także zmiany w środowisku naturalnym. Generują one zarazem zagrożenia o różnym charakterze, które na przełomie XX i XXI wieku doprowadziły do wielu kryzysowych sytuacji. Katalog zagrożeń, z jakimi mamy dziś do czynienia, powiększa się nieustannie. Poza różnorodnością, zjawiska te cechuje coraz częściej nieprzewidywalność skali, intensywności oraz skutków ich wystąpienia. Przykładem są obecnie już nie tylko katastrofy naturalne wywołane siłami przyrody, ale również spowodowane działalnością człowieka, takie jak awarie techniczne, terroryzm oraz zagrożenia wynikające z zachowań i procesów społecznych. Charakter współczesnych zagrożeń sprawia, iż coraz częściej prowadzą one do zaistnienia sytuacji kryzysowej, a więc takiej, w której poziom danego zagrożenia powoduje zakłócenie normalnego funkcjonowania danego podmiotu. W ujęciu prawnym sytuacja taka wymaga podejmowania konkretnych działań przez odpowiednie organy administracji publicznej, stanowiących element kierowania bezpieczeństwem narodowym. Zgodnie z ustawą,2 sytuację kryzysową definiuje się więc jako wpływającą negatywnie na poziom bezpieczeństwa ludzi, mienia w znacznych rozmiarach lub środowiska, wywołującą znaczne ograniczenia w działaniu właściwych organów administracji publicznej ze względu na nieadekwatność posiadanych sił i środków.3