CHARAKTERYSTYKA WSPÓŁCZESNYCH ZAGROŻEŃ TERRORYSTYCZNYCH t.1.

„Terroryzm to niepaństwowe, umotywowane ideologicznie działania polegające na stosowaniu z premedytacją bezprawnej przemocy fizycznej lub psychicznej w celu ultymatywnego, w warunkach publicznego rozgłosu i przerażenia, wymuszenia na decydentach określonych korzyści politycznych, społecznych lub ekonomicznych”. Próby definiowania terroryzmu, jak dotychczas, nie doprowadziły do przyjęcia uniwersalnej w swej treści i zasięgu instytucjonalnego obowiązywania jednolitej definicji. Sytuacja ta wynika ze złożoności i dynamiki przeobrażeń zjawiska oraz partykularyzmu poszczególnych środowisk politycznych, sił bezpieczeństwa, a także badaczy eksponujących reprezentowane dyscypliny naukowe. Z uwagi na niezwykle wysoką szkodliwość społeczną terroryzmu zwłaszcza jego zorganizowanej i transgranicznej postaci podlega on powszechnemu potępieniu jako zbrodnia, której nie mogą usprawiedliwiać żadne powody czy okoliczności. Jesteśmy zobowiązani do zwalczania terroryzmu legalnymi środkami, skoordynowanymi siłami i adekwatnymi sposobami uzyskując w ten sposób moralną przewagę nad skrytobójczymi działaniami terrorystów. Walka z terroryzmem prowadzona jest w układzie asymetrycznym utrzymującym się nie tylko z przyczyny nierównowagi potencjałów militarnych, ale również z odmiennych systemów wartości oraz z nieprzestrzegania przez terrorystów zasad i zwyczajów uznawanych przez cywilizowane narody. Terroryzm nie jest sygnowany przez państwo rozumiane jako oficjalny podmiot stosunków międzynarodowych (lęk przed nieuchronnymi sankcjami międzynarodowymi), co nie wyklucza wykorzystywania, inicjowania przez nie działań terrorystycznych w zakamuflowanej formie. Najczęściej z woli jego władz czynią to służby specjalne lub sponsorowane organizacje terrorystyczne. Przestępstwa terrorystyczne mają charakter umyślny, dokonywane są celowo – zgodnie ze stworzoną dla potrzeb realizujących go ludzi ideologią. Towarzyszy temu rozwaga (przy wyborze sposobu działania) oraz kalkulacja dotycząca typowania obiektu zamachu i oczekiwanych efektów bezpośrednich, a przede wszystkim następczych, docelowych (psychoza strachu, zwątpienia w ochronę i wreszcie uległości) odpowiednio nagłośnionych, rozpropagowanych. Stosując przemoc terroryści stawiają swoim adresatom ultimatum oparte o wyartykułowane przez nich żądania i eskalację bezprawnych czynów. Proporcjonalne i skuteczne przeciwdziałanie terroryzmowi możliwe jest wówczas, gdy dysponujemy rzeczywistą wiedzą o motywacjach terrorystów, o ich potencjale realizacyjnym i wynikających z niego sposobach działania oraz o strukturze organizacyjnej i formach wzajemnego oddziaływania (hierarchizacja, łączność, finanse). Bardzo ważne jest poznanie zbrodniczych zamierzeń (obiekt, miejsce, czas i zastosowane środki) zamachowców. Charakterystyka aktywności terrorystycznej uwzględniająca wymienione wyróżniki dostarcza nam informacji niezbędnych do planowania stosownych działań zaradczych klasyfikowanych jako anty lub kontrterrorystyczne. Profesjonalne definiowanie terroryzmu wpływa na trafne identyfikowanie, wykrywanie zdarzeń terrorystycznych, natomiast miarodajna charakterystyka, rozpoznanie ułatwia nam ich neutralizację.