Uniwersytet jako przestrzeń zintegrowanego kształcenia

Na tle opisywanych przez licznych badaczy kryzysów w wielu dziedzinach życia indywidualnego i społecznego, Autorka - jako psychosyntetyk i promotorka zdrowia - przez lata zgłębiała ich przyczyny, artykułując je w szeregu swoich wypowiedzi i publikacji. Formułowała w ten sposób model "edukacji dla przyszłości", aby "nie trzeba było terapii". Bazowała przy tym na własnym doświadczeniu traumatycznego dzieciństwa i jego konsekwencji na zdrowie i życie, wielu lat pracy naukowej w medycynie oraz interdyscyplinarnych poszukiwaniach "łącznika" pomiędzy życiem osobistym człowieka, jego zdrowiem, jak i dobrostanem społecznym (włączając rodzinę i stan świata). Sięgała przy tym do filozofii nauki i jej odzwierciedlenia w różnych jej dziedzinach, a w efekcie kształcenia jednostki na wszystkich etapach jej rozwoju. Książka jest, podobnie jak i druga - EDUKACJA CZŁOWIEKA NOWEJ ERY DLA ZDROWIA WŁASNEGO I ZIEMI, "dziełem" jej życia, a przede wszystkim wkładem Autorki w zaistnienie zintegrowanego paradygmatu Nauk o Sobie i Życiu, włączając duchowy aspekt siebie i świata.