Edukacja otwarta na języki Różnojęzyczność w teorii i praktyce

Koncepcja edukacji różnojęzycznej jest stosunkowo nowa w polskiej pedagogice. Dlatego temat książki może wywołać zdziwienie – ze względu na niejasność pojęciową oraz wprowadzanie nowego terminu obok nazw już istniejących, takich jak wielojęzyczność czy dwujęzyczność. Trudność definicyjna nie jest jednak równoznaczna z niemożliwością podejmowania tematu różnojęzyczności, która – co należy podkreślić – nie jest pojęciem tożsamym z wielojęzycznością ani z dwujęzycznością. Jednak definicja negatywna – stwierdzenie, czym różnojęzyczność nie jest – to za mało. Publikacja ta może być pomocna tym wszystkim, którzy interesują się zagadnieniami szeroko pojmowanej edukacyjnej polityki językowej. Adresowana jest do pedagogów, teoretyków edukacji oraz do osób, które zajmują się planowaniem kształcenia językowego – zarówno na poziomie krajowym, regionalnym, jak i lokalnym – w zakresie polityki językowej szkoły. Celem opracowania są również poszukiwania inspiracji filozoficznych, które – w odczuciu Autorki – mogą konstytuować dyskurs na temat różnojęzyczności. Współcześnie w rozważaniach na temat kształcenia językowego wprowadza się nowe paradygmaty, intensyfikuje się badania nad społeczeństwem, komunikacją, wielojęzycznością, dwujęzycznością, edukacją zorientowaną na języki – ale te odkrycia i nowe podejścia funkcjonują w pewnej historycznej ciągłości. Termin „różnojęzyczność”, chociaż nowy, wyrasta z idei, które można poddać analizie – tak aby określić paralelizm, na przykład między teorią aktów mowy Johna L. Austina czy modelem zwiększania świadomości językowej Erica Hawkinsa a edukacją nastawioną na promowanie różnojęzyczności. W ocenie Autorki różnojęzyczność traktować można jako swoiste pogranicze różnych dziedzin nauki. Termin ten pozostaje w rozmaitych relacjach do dydaktyki języka ojczystego czy języków obcych, psychologii komunikacji, pedagogiki międzykulturowej, socjolingwistyki, a także filozofii. Dlatego też w książce usiłuje naszkicować ramę dla dalszego namysłu nad różnojęzycznością, która ułatwiłaby poruszanie się po nowym obszarze, jakim jest edukacja różnojęzyczności.