Francuskie formy subjonctif i indicatif oraz ich polskie ekwiwalenty. Studium kontrastywne użyć w zdaniach złożonych Studium kontrastywne użyć w zdaniach złożonych

Przedmiotem obserwacji w niniejszej pracy są formy francuskich czasowników występujące w zdaniu złożonym. Głównym celem rozważań jest ujawnienie i zbadanie czynników wpływających na użycie w zdaniu zależnym form czasownikowych o określonej wartości trybu i czasu. Opis ma charakter synchroniczny. Swoje obserwacje ograniczam do pisanej odmiany języka i do francuskich zdań zależnych prowadzanych przez spójnik que o znaczeniu ‘że' lub ‘żeby', oraz do zdań nazywanych tradycyjnie względnymi (fr. propositions relatives). W opisie wykorzystuję w znacznym stopniu terminologię i metody wypracowane w ramach polskiej składni strukturalnej, choć nie rezygnuję całkowicie z pojęć tradycyjnych. Punktem wyjścia dla rozważań będą oczywiście fakty odnoszące się do języka francuskiego. Analiza będzie jednak miała charakter porównawczy, co oznacza po pierwsze, że fakty te zestawiam z obserwacjami dotyczącymi polszczyzny, wyciągając wnioski na temat podobieństw i różnic między badanymi językami, a po drugie, że ważnym narzędziem służącym do weryfikacji pewnych hipotez będzie metoda przekładu francuskich zdań na język polski. Opis czynników wpływających na użycie określonych form trybu i czasu w zdaniu francuskim zostanie więc przedstawiony na tle szerszego porównania francuskiego i polskiego systemu czasownikowego.