Anegdoty rosyjskie część 3

Słowo anegdota przybyło do nas ze starożytnego Bizancjum. Tam właśnie, w VI w. naszej ery grecki historyk Prokopiusz z Cezarei skrzętnie zapisywał historie sekretne... Dzieło to zatytułował Anékdota, co po grecku oznacza... nie opublikowany. No proszę! Zapewne dlatego, z każdego opublikowanego tomiku anegdot dogania nas chichot (lub rechot) homo sapiens, zacierającego z zadowolenia ręce... Dobry żart tynfa wart! To prawda, jeśli tylko umiemy żartować i śmiać się nie tylko z innych. Wtedy anegdota staje się doskonałym lekarstwem na smutek, świadectwem daru obserwacji i zdrowego podejścia do życia. Słowianie nie mają kłopotu z poczuciem humoru. Na szczęście. Żyjemy bowiem w nieustannie ciekawych czasach, dzięki którym zwierciadło anegdoty nigdy nie jest puste! Niniejsze wydanie Anegdot Rosyjskich, oprócz funkcji rozrywkowo-refleksyjnych, posiada jeszcze jedną dydaktyczną cechę: umożliwia naukę języka rosyjskiego z uśmiechem na ustach! A zatem... warto się pośmiać!