Jatentamten

Enigmatyczne światy Bogusława Kierca zniewalają precyzją rytmu narzuconego słowom i obrazom. Poeta demonstruje najwyższy kunszt wiersza numerycznego z mistrzowsko wytyczoną przerzutnią i oryginalnym rymem rodem z awangardy, choć zauważymy również metapoetycki dystans do formy wierszowej, sygnalizowany żartem w postaci rymu ciętego. Fraza przepływa przez katarakty klauzul wiersza metrycznego, najczęściej jedenasto- i trzynastozgłoskowca, meandrując w klasycznych układach strofy: dystychu, tercetu i tetrastychu. Podwójny patronat, parokrotnie wskazany z imienia, manifestuje szkołę zarówno Bolesława Leśmiana, jak i Juliana Przybosia – dwa, może największe kręgi tradycji polskiej poezji XX wieku, które poeta znakomicie zespala i niekiedy przewyższa. z posłowia Piotra Michałowskiego