Ojcowie i dzieci. Отцы и дети

Publikacja w dwóch wersjach językowych: polskiej i rosyjskiej. Turgieniew przedstawił w ‘Ojcach i dzieciach’ konflikt dwu generacji rosyjskiej inteligencji – pokolenie ‘zbędnych ludzi’ (ojców) i ‘nowych ludzi’ (dzieci). Smutny los tych pierwszych uosabia postać Pawła Pietrowicza, który po krótkiej karierze ‘lwa salonowego’ zamieszkał u brata, nie mając własnej rodziny, dzieci ani celu w życiu. Problem ‘dzieci’ (głównie Bazarowa) to problem rewolucjonistów, którzy chcą obalić stary porządek, ale nie potrafią stworzyć nic nowego. W jednym z esejów Turgieniew stwierdza, że Bazarow łączy w sobie cechy Hamleta i Don Kichota. Na wzór bohatera powieści, Bazarowa, pokolenie rosyjskiej radykalnej inteligencji lat 60. XIX wieku określało swój system poglądów jako nihilizm. «Отцы́ и де́ти» (рус. дореф. Отцы и Дѣти) — роман И. С. Тургенева, написанный в 1860—1861 годах и опубликованный в 1862 году в журнале «Русский вестник». В обстановке «великих реформ» книга стала сенсацией и привлекла к себе всеобщее внимание, а образ главного героя Евгения Базарова был воспринят как воплощение нового, пореформенного поколения, став примером для подражания молодёжи 1860-х гг. Свойственные Базарову бескомпромиссность, отсутствие преклонения перед авторитетами и старыми истинами, приоритет полезного над прекрасным стали идеалами первого поколения пореформенной интеллигенции (za Wikipedią).