Dziekanaty w procesie zmian. Nowa rzeczywistość prawna i organizacyjna

W strukturze szkoły wyższej dziekanaty pełnią rolę szczególną z trzech powodów. Po pierwsze, dziekanat jest centralną jednostką na każdym wydziale czy uczelni. Współpracuje z niemal wszystkimi jednostkami administracyjnymi od działu informatycznego po kwesturę, a na uczelniach o strukturze wydziałowej - dodatkowo z centralą. Po drugie, dla większości interesariuszy szkoły wyższej dziekanat jest jednostką pierwszego kontaktu - trafiają tu nie tylko wykładowcy i studenci, ale także interesanci zewnętrzni - absolwenci, komisje akredytacyjne, a czasami zbłąkany rodzic. Wreszcie, po trzecie, jest to chyba jedyna jednostka uczelni, w której ściśle współpracują ze sobą wykładowcy i pracownicy administracyjni. Ci pierwsi pełnią funkcję dziekanów, drudzy zaś zajmują stanowiska administracyjne w dziekanacie. Razem dopełniają się niczym jin i jang, zwłaszcza że ci pierwsi określani są jako nauczyciele akademiccy, drudzy zaś na zasadzie dopełnienia (i poniekąd negacji) jako pracownicy niebędący nauczycielami akademickimi. Wielość funkcji pełnionych przez dziekanat uprawnia do spojrzenia na niego nie tylko z różnych perspektyw badawczych, ale i przez pryzmat różnych zadań i doświadczeń poszczególnych przedstawicieli społeczności akademickiej. Autorami tekstów w niniejszej publikacji są zatem specjaliści reprezentujący różne dyscypliny nauki, jak również praktycy - dziekani oraz pracownicy administracyjni zarówno dziekanatów, jak i administracji centralnej . W efekcie udało się połączyć w jednej publikacji dwa pozornie bliskie, ale w rzeczywistości odległe światy: nauczycieli akademickich oraz pracowników administracji.