Oświecenie nieoświecone. Tradycja – Tożsamość – Inność

Niepodważalnym walorem książki jest szeroka perspektywa badawcza interdyscyplinarnego grona historyków różnych specjalności (historycy, badacze literatury i kultury), polskich i litewskich. Ramy czasowe tomu znacznie wykraczają poza epokę stanisławowską. Znajdziemy w nim artykuły odnoszące się do XVII wieku, do okresu panowania Wettinów oraz poświęcone pierwszej ćwierci XIX stulecia. Z lektury całości wynika, że granice między oświeconym i nieoświeconym miały nierzadko przebieg indywidualny, zróżnicowany na poziomie jednostek i grup społecznych. Badania nad tradycją, tożsamością i innością otwierają zatem dalsze i głębsze perspektywy badawcze aniżeli ujęcia syntetyczne skoncentrowane na recepcji idei oświecenia w aspekcie pokoleniowym, stanowym czy geograficznym. Są ciekawsze metodologicznie i poznawczo. Nowa publikacja wzbogaci z pewnością przyszłe analizy i poszukiwania źródłowe, uwrażliwiając na twórcze, nieoczywiste i zachowawcze aspekty dziedzictwa I Rzeczypospolitej. Ze względu na interdyscyplinarny i międzynarodowy charakter książka trafi do szerokiego grona odbiorców – niewyłącznie badaczy XVIII wieku.