Całościowe zarządzanie ryzykiem systemowym. Pandemia COVID-19

Trwają poszukiwania analogii dla COVID-19. W języku zarządzania ryzykiem używa się analogii do Białego Łabędzia, rozkładu normalnego, Czarnego Łabędzia epidemii, która pojawia się raz na sto lat, Zielonego Łabędzia wydarzenia, które pociąga za sobą ogromne straty i jest nieuniknione. Autorzy wykorzystują swoje kompetencje w zakresie zarządzania ryzykiem systemu finansowego, aby uporządkować dotychczasową wiedzę o pandemii koronawirusa. Doświadczenie kryzysu finansowego lat 2008-2009 pozwala na przedstawienie sekwencji wydarzeń, które mają nas doprowadzić do nowej normalności. Studium ekonomiczno-finansowe COVID-19 jest podzielone na trzy części. Część pierwsza przypomina dorobek teorii ryzyka systemowego i jego odmienność od ryzyka systematycznego i ryzyka specyficznego. Część druga przypomina, że straty wywołane pandemią mogą być liczone w różnych dobrach ekonomicznych: publicznych lub prywatnych, w dobrach pożytku publicznego i dobrach klubowych, wspólnych np. dla rodziny. Straty mogą dotyczyć dóbr współwystępujących, infrastruktury społeczeństwa i gospodarki ryzyka. Część trzecia koncentruje się na następstwach COVID-19 dla kondycji finansowej, państwa, gospodarstw domowych, JST, przedsiębiorstw. Kontekst finansowy i prognozy strat wywołanych pandemia są odnoszone do kraju, Unii Europejskiej i gospodarki światowej. Zakończenie prezentuje 9 etapowy model rozwoju pandemii jako ryzyka systemowego, które może i powinno być profesjonalnie zarządzane. Nowością tego studium jest zwrócenie uwagi na znaczenie nawyków codzienności dla uporania się następstwami pandemii. Nanofinanse konsekwentnie przypominają, że stabilność systemu zdrowotnego czy finansowego zależy od nawyków na co dzień. Rekomendacje praktyczne książki, dotyczą odblokowania istniejącego potencjału intelektualnego i finansowego transferów międzypokoleniowych dla przezwyciężenia negatywnych następstw pandemii. Seniorzy mają zasoby majątkowe pozwalające na przezwyciężenie recesji po COVID-19. Obawiają się bardziej o życie i zdrowie dzieci i wnucząt niż o własne. Współczesne technologie typu blockchain pozwalają na zagwarantowanie bezpieczeństwa transferom rodzinnym i międzypokoleniowym. Są to bufory bezpieczeństwa zdrowotnego i finansowego ludności w warunkach pandemii.