Francuskie podejście regulacyjne we współczesnej teorii ekonomii

Celem rozdziału pierwszego, który ma charakter eksplikacyjny, jest syntetyczna prezentacja genezy i koncepcji regulacji na gruncie nauk technicznych, przyrodniczych i ekonomicznych. Celem rozdziału drugiego jest wyjaśnienie kontekstu realnego i teoretycznego, w którym narodziło się podejście regulacyjne, a także zwięzła prezentacja najważniejszych szkół, które przyjęły francuską interpretację regulacji. Celem rozdziału trzeciego, obok prezentacji genezy szkoły paryskiej, jest charakterystyka aparatury pojęciowej będącej podstawą programu badawczego regulacjonistów. W centrum badań znalazł się kapitalizm i występujące w nim sprzeczności. Zaproponowana siatka pojęciowa jest zasługą przede wszystkim dwóch eminentnych postaci francuskiego regulacjonizmu, Michela Aglietty i Roberta Boyera. Podstawowe koncepcje bazowe, takie jak sposób produkcji czy system akumulacji, zostały osadzone jeszcze w teorii marksowskiej, jednak wprowadzenie pojęcia form instytucjonalnych przesunęło zainteresowanie regulacjonistów na wymiar instytucjonalny. Wyjaśnienie istoty fordyzmu jako motoru wzrostu gospodarczego w okresie powojennej prosperity, periodyzacja regulacji, typologia kryzysów oraz interpretacja kryzysu z lat 70. XX w. jako kryzysu sposobu regulacji stanowią kanwę rozdziału czwartego. W rozdziale piątym wskazano najważniejsze kierunki badań szkoły, które odzwierciedlają ewolucję programu badawczego regulacjonistów. Ostatni, szósty rozdział stanowi próbę analizy krytycznej i prospektywnej paryskiego podejścia regulacyjnego. W rozdziale tym zaproponowano periodyzację ewolucji programu badawczego paryskich regulacjonistów, wskazując trzy generacje badań.