Trwałość zmęczeniowa i przebieg pękania połączeń spawanych stali austenitycznej 1.4539 wykonanych metodą TIG i laserowo

Na Wydziale Mechanicznym Wojskowej Akademii Technicznej od wielu lat prowadzone są badania różnych gatunków stali stosowanych do budowy rurocią­gów chemicznych, m.in. w ramach projektów badawczych oraz prac dyplomowych. Badania te dotyczyły głównie połączeń spawanych stali L415MB i 1.4541 wykonanych metodą MIG, TIG i wiązką laserową. Wybór gatunku stali austenitycznej 1.4539, jak również rodzajów połączeń spawanych będących przedmiotem tej pracy doktorskiej to efekt licznych dyskusji z przedstawicielami kadry inżynierskiej z Grupy Azoty, w Tarnowie i Puławach oraz z Zakładów Chemicznych w Płocku. Współpraca z Grupą Azoty w Tarnowie i Puławach oraz Zakładami Chemicz­nymi w Płocku wskazała na potrzebę podjęcia badań właściwości użytkowych (w tym technologicznych i eksploatacyjnych) połączeń spawanych tzw. stali super­austenitycznej 1.4539, dla której tego typu informacje są aktualnie niekompletne. W procesie spawania stali austenitycznej 1.4539 główną rolę odgrywa przydat­ność połączenia spawanego w eksploatacji instalacji chemicznych. Dlatego istotną kwestią jest wykrycie i usunięcie możliwie największej liczby znajdujących się w nich błędów, popełnionych w trakcie procesu wytwarzania oraz projektowania. W związku z powyższym w pracy szczególną uwagę zwrócono na jakość metalur­giczną połączeń spawanych wykonanych wiązką lasera i metodą TIG.