Korespondencja Fryderyka Chopina 1831-1838. Tom 2, część 1

Drugi z trzech tomów korespondencji Fryderyka Chopina, bogato ilustrowany, m.in. autografami listów, opatrzony indeksami, wykazami źródeł, miscellaneami, bibliografią i notami biograficznymi postaci związanych z artystą. Kryterium podziału listów stanowią najważniejsze cezury w życiu i działalności twórczej Chopina. Jest to korespondencja związana z latami młodzieńczymi kompozytora oraz z okresem spędzonym za granicą po upadku powstania listopadowego aż do przyjazdu Chopina do Paryża wczesną jesienią 1831 roku, jak również z początkiem stałych letnich pobytów kompozytora w posiadłości George Sand w Nohant. Tom pierwszy, wydany przez Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego w roku 2009, obejmował listy Chopina pisane od grudnia 1816 do września 1831 roku. Tom drugi ukazuje się w dwóch woluminach, które obejmują: część 1 — listy pisane od listopada 1831 do września 1838 roku, część 2 — listy pisane od listopada 1838 do maja 1839 roku. Listy zawarte w 1. części drugiego tomu Korespondencji Fryderyka Chopina dokumentują pierwsze lata pobytu Chopina w stolicy Francji, kiedy nikomu nieznany kompozytor-pianista z Warszawy, dzięki talentom towarzyskim oraz rosnącemu uznaniu dla jego twórczości i sztuki pianistycznej, zdobywał stopniowo miejsce w kręgu paryskiej elity artystycznej i polskiej Wielkiej Emigracji. Duże zainteresowanie badaczy budzą listy, które świadczą o przyjacielskich kontaktach Chopina z wybitnymi kompozytorami niemieckimi – Felixem Mendelssohnem Bartholdym i Robertem Schumannem. Szczególne znaczenie ma korespondencja z Marią Wodzińską i jej matką, będąca świadectwem rodzącego się uczucia Chopina do Marii i związanych z nią planów małżeńskich, które miały ostatecznie przynieść Fryderykowi bolesne rozczarowanie. W tym kontekście pojawia się słynne, lapidarne wyznanie George Sand pod adresem Chopina: „On vous adore”, zapowiadające nowy, a zarazem najważniejszy rozdział w jego doświadczeniach uczuciowych. Listy zawarte w 2. części drugiego tomu Korespondencji Fryderyka Chopina dokumentują niezwykle ważne doświadczenie w życiu kompozytora, jakim była podróż na Majorkę z George Sand i jej dziećmi. Są tu m.in. listy do Juliana Fontany, będące kroniką majorkańskich wrażeń Chopina, opisem okoliczności powstania jednego z jego najsłynniejszych dzieł – cyklu Preludiów op. 28, a także świadectwem dramatycznego zaostrzenia się choroby artysty pod koniec pobytu w Valldemossie i podczas powrotnego rejsu do Barcelony. Ta część korespondencji dotyczy długiej rekonwalescencji Chopina w Marsylii pod troskliwą opieką George Sand, która właśnie wtedy podjęła ważną decyzję dotyczącą przyszłości swego związku z kompozytorem, zabierając go na pierwszy letni pobyt w Nohant. W tym okresie też jej nagła fascynacja Chopinem, o czym pisała w słynnym liście-rzece do Wojciecha Grzymały (zob. Miscellanea), przeobraziła się w stałe i głębokie uczucie, które zaważyło nie tylko na życiu artysty, lecz również na jego twórczości. NAGRODY Tom 2 książki Korespondencja Fryderyka Chopina 1831-1839 otrzymał: NAGRODĘ GŁÓWNĄ im. Księdza Edwarda Pudełki przyznaną przez Stowarzyszenie Wydawców Szkół Wyższych, WYRÓŻNIENIE w konkursie Najpiękniejsza Książka Roku 2017 przyznane przez Polskie Towarzystwo Wydawców Książek, WYRÓŻNIENIE w konkursie ACADEMIA 2018 dla najlepszej publikacji akademickiej i naukowej za opracowanie edytorskie. ********* Correspondence of Fryderyk Chopin. Volumen 2 (1831-1838), part 1 The second volume of correspondence of Fryderyk Chopin, richly illustrated with autographs of letters, including indexes, miscellanea, bibliography and biographical notes of the people related to the artist. It includes the correspondence from the composer’s youth and the time spent abroad after the fall of the November Uprising, until Chopin’s arrival in Paris in the early autumn of 1831, as well as his first regular summer stays in George Sand’s house in Nohant. ********* Zofia Helman (ur. 1937) – polska muzykolog, honorowy członek Związku Kompozytorów Polskich. W latach 1954–1959 studiowała muzykologię na Uniwersytecie Warszawskim pod kierunkiem prof. Zofii Lissy, w 1967 roku obroniła pracę doktorską Technika dźwiękowa w utworach Karola Szymanowskiego, a w 1980 roku habilitowała się na podstawie książki Neoklasycyzm w muzyce polskiej XX wieku. Od 1991 jest profesorem. W latach 1959-2007 pracowała w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, którego dyrektorem była w latach 1991–1996. Gościnnie wykładała w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, Zakładzie Muzykologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Akademii Muzycznej w Krakowie oraz na uniwersytetach w Moguncji, Ljubljanie, Genewie i w Konserwatorium w Pekinie. Członek Komitetu Nauk o Sztuce PAN (od 1981). Zasiada w Zarządzie Fundacji im. Karola Szymanowskiego (od 1996). Brała lub bierze udział w pracach komitetów redakcyjnych „Polish Art Studies”, „Théâtre, Opéra, Ballet” (Paryż), „Przeglądu Muzykologicznego” i Encyklopedii Muzycznej PWM. Członek wielu stowarzyszeń muzycznych i muzykologicznych, m.in.: International Musicological Society, Robert-Schumann-Gesellschaft w Düsseldorfie, Gesellschaft für Musikforschung w Kassel, Société Internationale d’Histoire Comparée du Théâtre, de l’Opéra et du Ballet, Związku Kompozytorów Polskich, Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Warszawie, Towarzystwa Muzycznego im. Karola Szymanowskiego w Zakopanem, Collegium Invisibile. Za działalność naukową została uhonorowana m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1983), Nagrodą Ministra Edukacji Narodowej II stopnia (1986), Nagrodą Związku Kompozytorów Polskich (1988), Nagrodą „Clio” Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (2000), Nagrodą im. Karola Szymanowskiego (2002), Doroczną Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2008), honorowym członkostwem Związku Kompozytorów Polskich (2009). Autorka książek: "Neoklasycyzm w muzyce polskiej XX wieku" (Kraków, PWM 1985), "Roman Palester. Twórca i dzieło" (Kraków, Musica Iagellonica 1999), współautorka nowego wydania "Korespondencji Fryderyka Chopina" (wspólnie ze Zbigniewem Skowronem i Hanną Wróblewską Straus): t. 1, 1816–1831 (Warszawa 2009), t. 2, cz. 1 i 2, 1831-1839 (Warszawa 2017)). --------- Zbigniew Skowron (ur. 1950) – polski muzykolog, od 1990 roku profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, tłumacz, badacz biografii i epistolografii Fryderyka Chopina i twórczości Witolda Lutosławskiego. Doktoryzował się w 1986 na podstawie rozprawy Dzieło, twórczość, percepcja – w refleksji wybranych przedstawicieli awangardy muzycznej drugiej połowy XX wieku, a habilitował w 1994 roku na podstawie rozprawy Geneza i rozwój nowej muzyki w Stanach Zjednoczonych. Prócz ścieżki muzykologicznej zdobył magisterium filologii polskiej (pod kierunkiem prof. Andrzeja Lama) oraz teorii muzyki przy Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (pod kierunkiem prof. Włodzimierza Kotońskiego). W 2001 roku został redaktorem naczelnym „Przeglądu Muzykologicznego” – rocznika Instytutu Muzykologii UW (ostatni zeszyt nr 10 wydany został w 2015). Od 2016 roku dyrektor Instytutu Muzykologii UW. Jego zainteresowania naukowe obejmują dzieje nowożytnej myśli o muzyce, estetyczne aspekty twórczości muzycznej drugiej połowy XX wieku, twórczość Witolda Lutosławskiego oraz biografistykę i epistolografię chopinowską. Autor książek: "Teoria i estetyka awangardy muzycznej drugiej połowy XX wieku" (Warszawa 1989, II wyd. 2013, III wyd. 2016), "Nowa muzyka amerykańska" (Kraków 1995, II wyd. 2012), "Myśl muzyczna Jeana-Jacques’a Rousseau" (Warszawa 2010). Redaktor prac zbiorowych: "Styl i estetyka twórczości Witolda Lutosławskiego" (Kraków 2000), "Lutosławski Studies" (Oksford 2001), "Karol Szymanowski w perspektywie kultury muzycznej przeszłości i teraźniejszości" (Kraków 2007). Wydał edycje krytyczno-źródłowe: "Witold Lutosławski, Zapiski" (Warszawa 2008), "Lutosławski on Music" (Lanham, Maryland 2007), "Witold Lutosławski, O muzyce. Pisma i wypowiedzi" (Gdańsk 2012), "Korespondencja Fryderyka Chopina" (wspólnie z Zofią Helman i Hanną Wróblewską Straus): t. 1, 1816–1831 (Warszawa 2009), t. 2, cz. 1 i 2, 1831-1839 (Warszawa 2017). --------- Hanna Wroblewska-Straus – polska historyk sztuki. Kustosz i kierownik Muzeum w Towarzystwie im. Fryderyka Chopina. Jej publikacje wielokrotnie ukazywały się w "Roczniku Chopinowskim", ale również i w "Ruchu Muzycznym". Dzięki jej pomocy w 1976 roku ustalono, że na terenie NRD znajdował się długo poszukiwany obraz autorstwa Ambrożego Miroszewskiego z 1829 roku, przedstawiający Izabelę, siostrę Fryderyka Chopina. Wybrane publikacje: "Chopin i jego ziemia" (z J. Kańskim i A. Zborskim, Intrepress, 1979), "Bliskie naszemu sercu pamiątki chopinowskie" (katalog, Towarzystwo im. Fryderyka Chopina, 1980), "A więc konkurs. Wspomnienia twórcy Międzynarodowych Konkursów Chopinowskich" (z Jerzym Żurawlewem, Towarzystwo im. Fryderyka Chopina / Wyd. Ministerstwa Kultury i Sztuki, 1995), "Korespondencja Fryderyka Chopina" (wspólnie z Zofią Helman i Zbigniewem Skowronem): t. 1, 1816–1831 (Warszawa 2009), t. 2, cz. 1 i 2, 1831-1839 (Warszawa 2017).