Nowe dwudziestolecie (1989-2009). Rozpoznania. Hierarchie. Perspektywy

Tom Nowe dwudziestolecie (1989–2009). Rozpoznania. Hierarchie. Perspektywy zawiera prace kilkudziesięciu autorów z różnych ośrodków akademickich w kraju, a także pracujących w Paryżu i Vancouver, którzy dokonują oglądu materii literatury polskiej ostatnich dwudziestu lat. Czynią to albo w perspektywie porównawczej – gdy zestawiają dokonania współczesności z tymi, którymi zapisało się dwudziestolecie międzywojenne, by wskazać podobieństwa i różnice – albo synchronicznie, gdy skupiają się na specyfice twórczości najnowszej oraz jej kontekstów (medialnych, rynkowych etc.). Ustosunkowując się do podtytułu książki, można by rzec, iż hierarchię ważności zjawisk literackich lat 1989–2009, rozpoznanie ich reprezentatywności dla procesów zachodzących w literaturze najnowszej wstępnie opisują tytuły części tomu, a bardziej konkretnie – tytuły jej poszczególnych rozdziałów. I tak w części pierwszej – Paralele i osobność epok – zgromadzono materiał ukazujący, jak literatura polska radzi/ła sobie z wyzwaniami rzeczywistości suwerennej politycznie, lecz naznaczonej piętnem wcześniejszego długotrwałego zniewolenia i ciągle pozostającej w stadium transformacji.