Między zachwytem a cierpieniem. Twórczość Joanny Pollakówny wobec kultury i wiary

Autorka pracy przyjmuje postawę interpretatora filozofii słowa, którą tworzy Joanna Pollakówna w swojej twórczości poetyckiej i eseistycznej. Zajmuje się szczegółowym śledztwem nad dotarciem do źródeł użycia kolejnych poetyckich fraz, jak i powodów zestawienia określonych obiektów opisu, twórców i ich dzieł w jednym miejscu. Tropi subtelne, ledwo dostrzegalne związki, jakie łączą codzienne przeżywanie świata Poetki z twórczością artystyczną. W wyniku tych działań otrzymujemy niezwykle przemyślany, wnikliwy, naukowy wywód, podbudowany wszechstronną, humanistyczną wiedzą Autorki. „Autorka pracy przyjmuje postawę interpretatora filozofii słowa, którą tworzy Joanna Pollakówna w swojej twórczości poetyckiej i eseistycznej. Zajmuje się szczegółowym śledztwem nad dotarciem do źródeł użycia kolejnych poetyckich fraz, jak i powodów zestawienia określonych obiektów opisu, twórców i ich dzieł w jednym miejscu. Tropi subtelne, ledwo dostrzegalne związki, jakie łączą codzienne przeżywanie świata Poetki z twórczością artystyczną. W wyniku tych działań otrzymujemy niezwykle przemyślany, wnikliwy, naukowy wywód, podbudowany wszechstronną, humanistyczną wiedzą Autorki. Trzeba to docenić, bo Autorka daje za każdym razem świadectwo swojej wysokiej erudycji w kilku obszarach: filozofii, antropologii, wiedzy o kulturze i sztuce i, co wynika z jej filologicznego wykształcenia, współczesnej myśli literaturoznawczej. […] Monografia, dzięki wnikliwym, wieloletnim studiom Autorki nad poezją Joanny Pollakówny, jest bardzo szczegółową, głęboko uzasadnioną interpretacją.” (z recenzji dr hab. Joanny Chłosty-Zielonki, prof. UWM)