Liryka Mickiewicza Uczucia. Świadectwa. Ekspresje

Praca powstała z okazji 220. rocznicy urodzin Adama Mickiewicza. Tom zawiera prace poszukujące w liryce Mickiewicza nowych interpretacji oraz kontekstów egzystencjalnych, aksjologicznych i podmiotowych. Artykuły stanowią świadectwo współczesnych tendencji interpretacyjnych i metodologicznych, preferowanych przez dzisiejszych badaczy. Autorzy starają się opowiedzieć na pytanie, jak wiersze Mickiewicza kodyfikowały dynamikę różnorakich przemian i różnie pojmowanych transgresji oraz czym jest poezja twórcy Dziadów dla współczesnego odbiorcy. Adam Mickiewicz w świadomości kolejnych pokoleń odbiorców jest przede wszystkim autorem wierszy, "wzorem poety doskonałego". Paradoksalnie trudno jednak, o czym wie każdy badacz romantycznej twórczości, pisać o jego wierszach, już choćby ze względu na nieostrość kategorii liryki w odniesieniu do tekstów romantycznych. Mimo to w niniejszym tomie pragniemy poddać namysłowi badawczemu i czytelniczej refleksji utwory klasyfikowane potocznie jako wiersze - i te pisane jako samodzielne teksty, i te wprowadzane przez poetę w obręb innych utworów. Jeśli uznamy za nadal aktualne słowa Czesława Zgorzelskiego o tym, że "liryka stanowi najczulszy sejsmograf przemian, zarówno w widzeniu świata, jak i w poszukiwaniu nowego wyrazu poetyckiego", to chcemy dziś pytać, jak wiersze Mickiewicza kodyfikowały dynamikę różnorakich przemian i różnie pojmowanych transgresji? Czym są wiersze Mickiewicza dla współczesnego odbiorcy? Które teksty uznać można za liryczne, które zaś nie? Okazuje się bowiem, że utwory, które weszły w krwiobieg polskiej kultury, utwory dobrze znane, wielokrotnie cytowane, owe – użyjmy sformułowania Ernesta Renana – "niewyczerpane źródła zmartwychwstań", mają zadziwiającą właściwość, którą określić można jako permanentną otwartość interpretacyjną. (Andrzej Fabianowski, Ewa Hoffmann-Piotrowska) ********* Mickiewicz’s Lyric Poetry. Feelings. Testimonies. Expressions The volume includes the works seeking new interpretations and existential, axiological and subjective contexts in Mickiewicz’s lyric poetry. The articles are testimony to contemporary interpretive and methodological tendencies. The authors attempt to answer the question of how Mickiewicz’s poems codified the dynamics of various transformations and different understanding of transgressions. ********* Prof. dr hab. Andrzej Fabianowski – językoznawca i polonista. Rodowity warszawiak. Absolwent Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Pracownik Instytutu Literatury na tymże Wydziale. Specjalista z zakresu historii idei oraz interakcji, jakie zachodziły między literaturą i polityką romantyczną. Dr hab. Ewa Hoffmann-Piotrowska – językoznawca, doktor habilitowana nauk humanistycznych, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, adiunkt w Zakładzie Literatury Romantyzmu w Instytucie Literatury Polskiej na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Jej zainteresowania badawcze koncentrują się wokół dojrzałej twórczości polskich romantyków, historii romantycznych idei, religijności w literaturze i kulturze romantycznej. Redaktor naczelna czasopisma „Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo”. Członek Komisji Kadrowej Wydziału Polonistyki. Autorka książek: "Mickiewicz-towiańczyk. Studium myśli" (2004), "W ustach jest otwór duszy… Szkice o romantykach i mistykach" (2012), "„Święte awantury”. Orto- i heterodoksje Adama Mickiewicza" (2014) oraz współredaktorka monografii poświęconych Mickiewiczowi i Słowackiemu (wraz z Andrzejem Fabianowskim): "Mickiewicz – wieszcz i przewodnik" (2019), "Liryka Mickiewicza. Uczucia. Świadectwa. Ekspresje" (2019), "Pan Tadeusz. Poemat – Postacie – Recepcja" (2017), "Słowacki mistyczny. Rewizje po latach" (2012). Opublikowała także korespondencję księdza Jana Twardowskiego "Otulona dobrocią" – 99 listów księdza do „wnuczki” Maryli i jej zapiski w "Sztuka Edycji" 1/2019: Informacje o Autorach z dziennika (2007). Autorka artykułów poświęconych twórczości Adama Mickiewicza i kulturze romantyzmu.