Kosmiczne Uniwersalium. Geneza i ewolucja cyklicznego dualnego Wszechświata

Kosmologia w kilku ostatnich dziesięcioleciach coraz bardziej bazowała na matematycznych modelach, często pomijając nawet logikę praw fizycznych. Przy tym opierano się, raz po raz, na spekulatywnych konstruktach, takich jak ciemna materia czy też ciemna energia, aby obserwacje pogodzić z istniejącymi teoriami. W książce przedstawiono alternatywny wariant Wszechświata, w którym ciem­ne komponenty Uniwersum, mające stanowić aż 95 % jego masy, nie istnieją, a przypisywane im role odgrywają realne, czysto fizyczne, w tym i grawitacyjne bezmasowe, zjawiska. W proponowanym modelu wielki wybuch, kosmiczna inflacja i rotujące czarne dziury, będące filarami dotychczasowej teorii o genezy i ewolucji Wszechświata, nie występują, gdyż ich koncepcje są zbyt wymyślne, aby uznać je za fizyczne. Istotną część pracy stanowi opis budowy i funkcjonowania ‘czarnych dziur’, które, nie będąc dotąd naukowo rozpoznane, faktycznie stanowią obok zwartych astronomicznych białych karłów, neutronowych gwiazd i pulsarów, także astronomiczne kwantowe gwiazdy. Zawierają one w swych centrach, nie jakąś niezdefiniowaną ‘osobliwość’, lecz nieskończenie gęstą zwartą gwiazdę kwantową. Monografia wyjaśnia proces emisji rozbłysków gamma, tworzenia się dżetów plazmy i powstawania bezmasowych grawitacyjnych halos. Omówiono w niej funkcjonowanie kwazarów, rozwój olbrzymich gwiazd oraz procesy formowania galaktyk i ich gromad, odmiennie jednak od istniejących popularnych hipotez. Przedstawiono pochodzenie galaktycznych wielkich ścian oraz łączących je łańcuchów i łańcuszków galaktyk, tudzież filamentowych struktur. Praca zawiera teorię dualnego, cyklicznego Wszechświata, o odmiennych, jednakże ewolucyjnie, sukcesywnie i periodycznie zmieniających się mate­rialnej i kwantowej naturach. Świat ten zanikając, stopniowo przekazuje wszystkie domeny swemu generacyjnemu młodemu następcy. W monografii zaprezentowano także, nieznanego kosmologii, rzeczywistego ‘syjamskiego brata’ naszego Uniwersum. Henryk Hampel Autor jest doktorem nauk technicznych, który pracując teoretycznie i rzeczowo m.in. nad naddźwiękową, wysokociśnieniową obróbką metali zdefiniował istotę tego hydrodynamicznego procesu oraz określił warunki powstawania w nim dżetów. Jako kierownik Zakładu Naukowego Elektrowni Jądrowych w ITC w Łodzi był zaangażowany przy technicznym przygotowaniu ich budowy. Ponadto prowadził prace dotyczące konstrukcji modułowych wysokotemperaturowych reaktorów grafitowych w Interatomie w Niemczech. Działając zaś praktycznie w zakresie rozwoju nowych technik posiadł swoiste doświadczenie w różnych dziedzinach fizyki, którą uprzednio nauczał już kilka lat. Projektował, budował, a także eksploatował różnorodne eksplozyjne próżniowe kamery, w których były detonowane duże ilości, bo nawet kilkaset kg technologicznych materiałów wybuchowych, a ponadto systemy techniczne, umożliwiające utylizację i neutralizację powstałych odpadów. Instalacje wybuchowe służyły do łączenia i platerowania różnorodnych metali, do unieszkodliwiania eksplodujących produktów oraz niszczenia konwencjonalnej i chemicznej amunicji.