Dziennik Włoski. Umbria i Toskania

Po „Sycylii” oraz „Apulii. Abruzji. Rzymie” tom „Umbria. Toskania” Grzegorza Musiała stanowi

kolejną część jego „Dziennika włoskiego”, będącego opisem wędrówek po Włoszech odbywanych

w latach 2002-2007. Autor zmieniał nie tylko odwiedzane przez siebie regiony, ale też towarzyszy

swych przygód.

Tym razem wędrówka wiedzie przez samo serce Italii, pełne najwspanialszych krajobrazów i

największych dzieł geniuszu ludzkiego: Orvieto i Asyż, Florencję i Sansepolcro, Pizę i Sienę.

Autorowi towarzyszy jego nieodłączny kompan Livio - połączenie Pantalona z Arlekinem z

komedii dell’arte a zarazem smakosz sztuki i kuchni włoskiej, oraz ekscentryczna Polka z Paryża

- filmowiec znający wszelkie grzeszne zakamarki Paryża, ale i gorliwa katoliczka. Ta

ekscentryczna trójka wędruje z hostelu do hostelu i od katedry do katedry, stając w zachwycie

przed freskami Giotta i „Primaverą” Botticellego, przed „Wygnaniem z Raju” Masaccia i

„Zwiastowaniem” Signorellego ale zarazem prowadząc spór, często dowcipny i przewrotny, o

dawnym i dzisiejszym świecie, o upadku cywilizacji i jednak tęsknocie ludzi za wzniosłością. I ta

podwójność narracji – pełnej wielkich pamiątek przeszłości ale i wartkiej codzienności,

uduchowienia, ale też żartu i kpiny, jest szczególnym walorem tej książki, przekraczającej ścisłe

ramy dziennika podróży i stającej się powiastką filozoficzną na wzór Diderota.