Szepty przeszłości

Kiedy nastoletnia Miriam po raz kolejny wszczyna awanturę w klubie, matka decyduje się na umieszczenie jej w szpitalu psychiatrycznym. Z koszmaru, jaki rozgrywa się za murami placówki, uwalnia dziewczynę dziadek, który zabiera wnuczkę do siebie. Starszy pan stawia jeden warunek – Miriam musi zacząć chodzić do szkoły. Dla nastolatki, która do tej pory uczyła się w domu, nie będzie to proste, ale tym razem nie ma wyboru. W przystosowaniu się do nowej rzeczywistości ma jej pomóc Piotrek, najprzystojniejszy chłopak w liceum. Czy mu się uda? Zadania z pewnością nie ułatwi fakt, że Miriam ma już przyjaciela, który... jest niewidzialny. A to tylko początek tajemnic, jakie skrywa w sobie nieszczęśliwa nastolatka... Wciąż trzymał mnie za rękę, co jakiś czas rysując kółka na moim nadgarstku. Czułam miłe łaskotanie i nie mogłam się skupić na tym, co mówię. – Czy twój kolega naprawdę cię wystawił, czy jednak to był pretekst, żeby mnie zabrać do kina? – zapytałam, a widząc jego speszoną minę, dodałam: – Tylko nie kłam. Westchnął ciężko i wolną ręką przeczesał swoje cudne włosy. Zapatrzyłam się na nie, myśląc nad tym, jak by to było ich dotknąć. – Możliwe, że był to po części pretekst. – Wiedziałam! Roześmiałam się. Zatrzymał się zdziwiony. – To znaczy, że nie jesteś na mnie zła? Spojrzałam na niego czulej. – Jak mogłabym być zła o coś, co sprawiło mi przyjemność? Uśmiechnął się, a jego spojrzenie z powrotem stało się pewne. – Ale mam jeszcze jedno pytanie. – Odpowiem na każde, piękna. Znowu to słowo. Wciąż nie rozumiałam, jak on może uważać mnie za piękną. Uniósł dłoń i odgarnął mi kosmyk włosów z policzka. Milena Breś – na co dzień pasjonatka i studentka języków obcych. Podróżując, często stawia wszystko na jedną kartę i ufa w większe dobro, pokazując, że nie warto się bać. Pisanie pokochała już jako dziecko, a wydanie swojej twórczości od tego momentu stało się jej największym marzeniem. „Szepty Przeszłości” to jej debiutancka powieść napisana w wieku 18 lat.