Pieniądz, kapitał i nieruchomości w procesie finansjeryzacji

Historia ludzkości nierozerwalnie związana jest z doskonaleniem możliwości zaspokajania potrzeb poszczególnych jednostek oraz różnych grup społecznych. Dążenie do zaspokajania tych potrzeb prowadziło między innymi do zwiększania zasobu posiadanych dóbr poprzez ich wymianę lub wytwarzanie oraz wznoszenia budynków mieszkalnych, stając się siłą napędową rozwoju gospodarki. Chociaż handlem, produkcją czy budownictwem rządzą nieco inne mechanizmy, to wszystkie te trzy obszary łączy silny związek z finansami. Rozwój handlu wymagał rozliczania transakcji, innego niż naturalny, ale kłopotliwy w realizacji, barter. Oznaczało to konieczność znalezienia powszechnie akceptowanego środka wymiany. Taki środek powinien być uniwersalnym dobrem, które jest dość rzadkie w naturze, ale znane i pożądane przez większość ludzi, mającym dużą wartość, ale niewielką wagę, podzielnym, ale trwałym. Wymienionymi cechami charakteryzują się metale szlachetne - złoto i srebro, dlatego powszechnie stały się one podstawą tworzenia systemów pieniężnych (najpierw jako kruszec, później w formie bitych monet). Systemy te mimo swojej wspólnej bazy obejmowały różne waluty, których "bicie" stanowiło przywilej reprezentantów władzy politycznej. Funkcjonowanie równocześnie wielu walut spowodowało, że pieniądz, żeby móc pełnić funkcję środka rozliczeń transakcji, sam musiał stać się przedmiotem wymiany.