Być przyjacielem dla siebie i dla innych

„Ludzie nie mają przyjaciół, ponieważ nie ma sklepów z przyjaciółmi” – czytamy w „Małym Księciu” Antoine'a de Saint-Exupéry'ego.


Współczesny człowiek żyje coraz szybciej, ale nie przestaje tęsknić za bliską relacją, za czymś, w czym może być sobą i otworzyć serce przed drugą osobą.


Czy można przyjaźnić się z innymi, nie będąc przyjacielem dla siebie? Jak można być dobrym przyjacielem dla siebie? Jak odróżnić prawdziwą przyjaźń od iluzji? Jak przyjaźnią się kobiety, a jak mężczyźni? Co wspólnego ma miłość z przyjaźnią? Jak wychowywać i formować do dojrzałej przyjaźni. To przykłady pytań, na które próbowano znaleźć odpowiedź w tej sesji o przyjaźni łączącej elementy psychologii i duchowości.


Agnieszka Wielgus – doktor nauk humanistycznych w zakresie psychologii, psychoterapeuta i kierownik duchowy. Jest adiunktem w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku, w Akademii Katolickiej, Collegium „Bobolanum” w Warszawie. Prowadzi praktykę terapeutyczną w Płocku i Warszawie oraz towarzyszy w rekolekcjach ignacjańskich w Centrum Duchowości w Częstochowie.