Opowieści z Gniewogrodu

"Słuchaj no czytelniku! Tak do ciebie mówię! Dawno żem nie sprzedawał, czasem wątki gubię Miast o towarze gadać, o czym innym plotę Że czasy mamy smutne, bo cenią głupotę Że płytcy ludzie patrzą tylko na urodę, O tym gdzie krasnoludka, zgubiła swą brodę I wreszcie o migdałach, czemu na niebiesko Zostały ozdobione, frazeologii kreska? Nie powiem, zdarza mi się, krążyć wokół sedna Pomyślcie, co ma ze mną, redaktorka biedna Dała zadanie proste, zachęcić do książki Im lepiej to uczynię, tym większe pieniążki Jednak zjawił się szkopuł, ot harda zagwozdka Powieść nie jest banalna, nie każdy jej sprosta Trzeba przy niej pomyśleć, rozhulać neurony Jeśliś leniwy chłopie, będziesz zawiedziony! Jeśli bystrzach z ciebie, to nie pożałujesz Autor bez poprawności, wszystko komentuje czas zakończyć reklamę, chociaż kiepsko wyszła Docencie jednak szczerość, gdyż z serca przyszła"