Translatoris vestigia Projekcje inscenizacyjne wybranych polskich tłumaczy Orestei Ajschylosa

Jaką rolę w kulturze pełni tłumacz? Jaki jest jego wpływ na tłumaczone dzieło? Co warunkuje jego decyzje i wybory? Czy jest li tylko mechanicznym odtwórcą tekstu oryginalnego? Czy może twórczym artystą, adaptującym tłumaczony tekst do nowych warunków kulturowych? Jego osoba - zwykle ignorowana, niedoceniana bądź niezauważana - w badaniach nad przekładem coraz głośniej dopomina się uznania i dostrzeżenia. Tłumacz przestaje być anonimowy. Niniejsza książka wyrosła z szacunku dla tłumaczy i ich niebagatelnej roli w przyswajaniu tekstów oryginalnych oraz kształtowaniu obecności tych tekstów w kulturze. Na podstawie wybranych trzech przekładów jedynej zachowanej ze starożytności trylogii tragicznej, Orestei Ajschylosa, autorstwa niepoślednich dla kultury polskiej i filologii klasycznej twórców, Zygmunta Węclewskiego, Jana Kasprowicza oraz Stefana Srebrnego, wskazuje, jakie ślady na tłumaczu pozostawia otaczająca go kultura oraz jakie zostawia on sam w produkcie końcowym, który trafia do rąk odbiorców. Nie ma bowiem tłumaczy, którzy nie zostawiają w przekładzie śladów swojej osobowości, wyobraźni, wiedzy, intuicji teatralnej czy inwencji twórczej, a także śladów kultury, w której sami tworzą, i czasów, w których żyją. Od Autorki Przedstawiona do recenzji książka jest pracą ważną, a nawet wyjątkową, upomina się bowiem o uznanie roli tłumacza nie tylko w przyswojeniu tekstu oryginału, ale także w kształtowaniu obecności tego tekstu w kulturze docelowej. Autorka z niezwykłą skrupulatnością i kompetencją podchodzi do przedmiotu swoich badań. Jej sądy są zawsze poparte szczegółową analizą, a wnioski cechuje dojrzałe wyważenie wszystkich argumentów. Na podkreślenie zasługuje także ogromna wiedza Autorki, Jej wnikliwość, spostrzegawczość i umiejętność czytania sztuk jako tekstów dramatycznych przeznaczonych do realizacji na scenie. Dzięki wszystkim tym walorom powstała praca fascynująca, która wnosi wiele także do historii filologii klasycznej w Polsce. Z recenzji wydawniczej dr hab. Ewy Skwary, prof. UAM