Zabij go chociaż dwa razy

Luiza Wieczorek nie jest zadowolona ze swojego życia. Jeszcze mniej jest zadowolona ze swoich relacji z byłym chłopakiem i byłą przyjaciółką, którzy obecnie tworzą na pozór wzorowe małżeństwo. Luiza skończyła trzydziestkę, a wciąż mieszka na stancji z dwojgiem studentów i przeświadczeniem, że w swoim życiu nie zyskała niczego, oprócz upokorzenia i nadwagi. Uczy wuefu w podstawówce, a w wolnych chwilach… morduje przystojnych blondynów, inspirując się zbrodniami seryjnych zabójców. Sympatyczną grubaskę na zbrodniczą ścieżkę pchnął los. Napaść w parku i przypadkowe zabicie agresora uświadomiły jej nie tylko, że jest w stanie zabić, ale że nie musi zawsze być ofiarą. Przy okazji doznała olśnienia: zrozumiała kto ponosi winę za jej nieszczęśliwe życie i że ma siłę, żeby wyciągnąć wobec niego konsekwencje. „Zabij go chociaż dwa razy” to kryminał – komedia, czy może parodia kryminału pełna zabawnych sytuacji, dowcipnych dialogów i sarkastycznych refleksji na temat relacji damsko męskich. Potrafi rozśmieszyć do łez, o ile Czytelnik podziela poczucie humoru autora. Jest pomyślana jako odwrócenie ról: seryjny morderca i gwałciciel, którego ofiarami są kobiety w tej powieści jest kobietą działającą według „męskiego” schematu zbrodni.