Poprawiny. Akt I

„Poprawiny. Akt I” Franciszka Michny to narodowy dramat muzyczny, tytułem nawiązujący do „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego.

Autor w utworze wierszowanym rozlicza się z Polską postsolidarnościową, konfrontując ideały przyświecające tej narodowej rewolucji z lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku ze współczesnością. Podobnie jak Wyspiański, pokazuje dewaluację tamtych ideałów. W sztuce tej dostaje się wszystkim: byłym przywódcom Solidarności, liderom prawicy, lewicy i centrum, Kościołowi, a nawet władzom Polski międzywojennej. Michna krytykuje też zmianę obyczajowości i brak ideałów w społeczeństwie, które zostały zastąpione chciwością i konsumeryzmem.

Dużo jest w „Poprawinach” goryczy, żalu i rozczarowania Polską postsolidarnościową, podobnie jak Kochanowski rozczarowany był Rzecząpospolitą rządzoną przez Zygmunta II Augusta. Utwór napisany jest chwilami dosadnym językiem, często z sarkastycznym humorem i na pewno z troską o nasz kraj.